Het huis van IK is een breed verkennend onderzoek naar de betekenis van ‘theorie’ binnen het Nederlandse vormgevingsonderwijs tussen 1921 (Wet van het kunstnijverheidsonderwijs) tot en met 2012. In het boek staan de opleidingen voor grafisch ontwerpen (o.a. reclame, typografie), productontwerpen (o.a. edelsmeden, productvormgeving, industrieel ontwerpen) en mode (textiel- en modevormgeving) centraal. Nederlandse kunstacademies die zich sinds het ontstaan van het kunst(nijverheids)onderwijs nadrukkelijk hebben toegelegd op het opleiden van het professioneel kunstenaarstype, hebben vormen van theorie toegepast en/of ontwikkeld die voor het huidige en toekomstige vormgevingsonderwijs nog steeds relevant zijn. In het boek komen onder andere de volgende vragen aan de orde: welke kunstenaarstypen werden waar (aan welke academie/opleiding) en wanneer (tussen 1921 en 2012) bij voorkeur opgeleid? Welke vormen van kennis en theorie werden gebruikt of ontwikkeld aan de onderzochte academies/vormgevingsopleidingen? Welke vormen van kennis en theorie zijn nog relevant voor het hedendaagse vormgevingsonderwijs? Aan de hand van bestaande statistische gegevens over het kunstonderwijs wordt aangetoond dat het Nederlandse kunstonderwijs vooral vormgevingsonderwijs is met een dominantie van de opleidingen grafisch ontwerpen. Dit boek levert een bijdrage aan de actuele discussie over de rol die kunstscholen als kennisinstelling kunnen vervullen. Het biedt inzichten over het specifieke kennisdomein waartoe ontwerpers binnen het kunstonderwijs worden opgeleid.